بررسی ارتباط بین ابعاد کمال گرایی و خودکارآمدی در دانشجویان دختر شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و سایر دانشجویان

هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ابعاد کمال­گرایی و خودکارآمدی در دو گروه از دانشجویان شرکت­کننده در کلاس­های ایروبیک و دانشجویانی بود که در این کلاس­ها شرکت نکرده بودند. برای این منظور، 50 دانشجوی دختر شرکت­کننده در کلاس­های ایروبیک دانشگاه تهران، به­عنوان نمونه، و 50 دانشجوی دیگر نیز به­طور تصادفی از همان جامعه انتخاب شدند. برای ارزیابی ابعاد کمال­گرایی از مقیاس کمال­گرایی مثبت و منفی فلت، و برای ارزیابی خودکارآمدی از مقیاس خودکارآمدی شوارتز استفاده شد. نتایج آزمون تی نشان داد که دو گروه تنها در بعد کمال­گرایی منفی اختلاف معناداری باهم داشتند. نتایج همچنین نشان داد که بین خودکارآمدی و بعد مثبت کمال­گرایی ارتباط مثبت معنادار و بین خودکارآمدی و بعد منفی کمال­گرایی ارتباط منفی معنادار وجود دارد. این نتایج نشان می­دهد که شرکت در فعالیت های ایروبیک، اگرچه ممکن است به بروز و پیشرفت ویژگی­های مربوط به کمال­گرایی مثبت منجر نشو،د اما ویژگی­های مربوط به کمال­گرایی منفی را کاهش می­دهد.